Έχετε εντοπίσει μερικούς σβόλους ή εξογκώματα πάνω ή κάτω από το δέρμα του σκύλου σας; Τα εξογκώματα συνήθως εμφανίζονται σε πιο ηλικιωμένα σκυλιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και τα κουτάβια δε μπορούν να τα εμφανίσουν στο σώμα τους.
Τα περισσότερα εξογκώματα φαίνεται να είναι καλοήθη, δηλαδή μη καρκινικά, αλλά μερικά μπορεί να είναι και κακοήθη (καρκινικά). Ένας μεγαλύτερος ηλικιακά σκύλος έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσει κακοήθη εξογκώματα.
Τα καλά νέα είναι ότι η έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία των καρκινικών εξογκωμάτων μπορεί να αποβεί σωτήρια για την υγεία του σκύλου σας. Ποια είδη εξογκωμάτων είναι επικίνδυνα; Τι προκαλεί τη δημιουργία τους και πώς μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε;
Ακολουθεί ένας πλήρης οδηγός για τα εξογκώματα του σκύλου σας, προκειμένου να είστε κατάλληλα ενημερωμένοι και σε μια αντίστοιχη περίπτωση να δράσετε έγκαιρα.
Πως θα καταλάβει ο κτηνίατρος τι είδους εξόγκωμα έχει ο σκύλος σας;
Σε ένα τέτοιο περιστατικό, ο κτηνίατρος θα πραγματοποιήσει μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες εξετάσεις για να προσδιορίσει τον τύπο του εξογκώματος του σκύλου σας, αλλά και την απαιτούμενη θεραπεία.
Παρακέντηση με λεπτή βελόνα (FNA):
Αρχικά, ο κτηνίατρος πρέπει να κρίνει και να αποφασίσει εάν αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει και χωρίς τη χρήση ηρεμιστικού. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης, ο γιατρός εισάγει μια μικρή βελόνα στο κομμάτι του εξογκώματος για να απορροφήσει ουσία και κύτταρα και στην συνέχεια, τα εναποθέτει σε μια διαφάνεια.
Έπειτα, η διαφάνεια χρωματίζεται και τοποθετείται κάτω από το μικροσκόπιο για εξέταση. Ο κτηνίατρος μπορεί να στείλει τη διαφάνεια σε εξειδικευμένο εργαστήριο για εξέταση. Περίπου το 95% των εξογκωμάτων μπορεί να διαγνωστεί με παρακέντηση.
Λήψη επίχρισματος από τη περιοχή:
Εάν ο σβώλος αποβάλλει υγρό, ο κτηνίατρος μπορεί να τοποθετήσει μια διαφάνεια και να πάρει δείγμα του υγρού, το οποίο θα το εξετάσει με παρόμοιο τρόπο με εκείνον της παρακέντησης.
Βιοψία:
Σε περίπτωση που η παρακέντηση δεν είναι διαγνωστική ή περιέχει μόνο αίμα / υγρό, ο γιατρός του ζώου μπορεί να προχωρήσει σε βιοψία. Με τη βιοψία, ο σκύλος σας θα πάρει ηρεμιστικό ή αναισθητικό και ο κτηνίατρος θα αφαιρέσει ένα κομμάτι ή όλο το εξόγκωμα.
Στη συνέχεια, το κομμάτι τοποθετείται σε φορμόλη και αποστέλλεται σε εργαστήριο, όπου εξετάζονται λεπτά τμήματα κάτω από μικροσκόπιο.
Εργαστηριακή εξέταση:
Εάν το κομμάτι του εξογκώματος περιέχει υγρό, το υγρό θα μπορούσε να σταλεί σε εργαστήριο για καλλιέργεια και να ελεγχθεί για μολυσματικούς παράγοντες, όπως μύκητες ή βακτήρια.
Τύποι εξογκωμάτων και σβόλων στο σώμα του σκύλου – καλοήθης ή κακοήθης όγκος
Καλοήθη (μη καρκινικά) εξογκώματα
Τα καλοήθη εξογκώματα δεν εισβάλουν μέσα σε άλλους ιστούς και δεν εξαπλώνονται σε περιοχές πέρα από την περιοχή στην οποία δημιουργούνται. Η πλειοψηφία αυτών προκαλεί λίγη ανησυχία, ωστόσο, όσοι συνεχίζουν να μεγαλώνουν, μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα, όπως περιορισμό της κίνησης ή της αναπνοής λόγω του μεγέθους τους.
Επίσης, ο σκύλος μπορεί να ξύνεται πολύ έντονα και να ερεθίσει την περιοχή. Εάν τα καλοήθη εξογκώματα προκαλούν προβλήματα, συζητήστε με τον κτηνίατρο του ζώου το ενδεχόμενο του να τα αφαιρέσετε.
Λιπώματα:
Τα λιπώματα είναι καλοήθη εξογκώματα που εμφανίζονται συνήθως σε ηλικιωμένα ή παχύσαρκα σκυλιά. Τείνουν να είναι μαλακοί, στρογγυλοί όγκοι λιποκυττάρων που αναπτύσσονται πολύ αργά και σπάνια εξαπλώνονται. Μπορεί να περάσουν ως και 6 μήνες μέχρι να δείτε κάποια αλλαγή στη μορφή τους.
Τα λιπώματα μπορούν εύκολα να διαγνωστούν με παρακέντηση. Εάν γίνουν πολύ μεγάλα ή εμποδίζουν την κίνηση (π.χ. μεγαλώνουν πίσω από κάποιο πόδι ή στις μασχάλες), ο κτηνίατρος μπορεί να συστήσει την αφαίρεσή τους.
Αποστήματα:
Τα αποστήματα είναι πρησμένα εξογκώματα που περιέχουν πύον κάτω από το δέρμα και προκαλούνται από κάποιο μολυσματικό παράγοντα. Γενικά, πρέπει να αποστραγγίζονται και να ξεπλένονται με καθαρό αντιβακτηριακό διάλυμα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κτηνίατρος μπορεί να συνταγογραφήσει αντιβιοτικά για την απομάκρυνσή τους.
Κυψέλες (κνίδωση):
Οι κυψέλες ή καντήλες στα σκυλιά είναι παρόμοιες με αυτές των ανθρώπων – ένα εξάνθημα στρογγυλό, κόκκινο, που προκαλεί φαγούρα και διογκώνεται με την αντίδραση του δέρματος σε αλλεργιογόνα, όπως τσιμπήματα ή αλλεργία κατά την επαφή.
Συνήθως υποχωρούν μόνες τους, ωστόσο, μερικές φορές χρειάζονται στεροειδή ή αντιισταμινικά για να εξασθενήσουν.
Σμηγματογόνες κύστες:
Πρόκειται για σκληρό, κυστικό υλικό κάτω από το δέρμα που μπορεί να σχηματιστεί λόγω ενός αποκλεισμένου σμηγματογόνου αδένα. Εμφανίζονται ως οιδήματα με κρεμώδες υγρό στο εσωτερικό τους.
Μερικές φορές, τα οιδήματα γίνονται κόκκινα και επώδυνα. Εντοπίζονται κυρίως σε μεγαλύτερα σκυλιά στη μέση της πλάτης τους και μπορούν να διαγνωστούν με παρακέντηση. Τα περισσότερα από αυτά δεν προκαλούν προβλήματα, οπότε συνήθως μένουν μόνα τους, εκτός εάν μολυνθούν ή ερεθίσουν το σκυλί σας.
Ιστιοκυτώματα:
Τα ιστιοκυτώματα είναι ελκώδη οζίδια που εμφανίζονται συνήθως σε νεαρά σκυλιά και ιδιαίτερα στα άκρα τους. Κανονικά απομακρύνονται αρκετά γρήγορα, αλλά πρέπει να τα ελέγξει ο κτηνίατρος, καθώς μοιάζουν πολύ με καρκινικούς όγκους.
Σμηγματογόνα αδενώματα:
Τα σμηγματογόνα αδενώματα είναι όγκοι των σμηγματογόνων αδένων που εμφανίζονται ως πολλαπλές αναπτύξεις που μοιάζουν με κονδυλώματα. Τα συναντάμε συνήθως σε σκυλιά με πυκνό τρίχωμα, όπως το Poodle, το Maltese, το Bichon Frise και τις διασταυρώσεις τους. Απαιτείται βιοψία για τη διάγνωση.
Ο κτηνίατρος μπορεί να διαγνώσει αμέσως εάν πρόκειται για αδένωμα, εξαιτίας της κλασικής εμφάνισης και της αργής ανάπτυξής τους. Τα περισσότερα από αυτά δεν προκαλούν προβλήματα, αλλά αυτά που είναι ελκώδη και προκαλούν ερεθισμό, με αποτέλεσμα ο σκύλος να τα γλείφει και να τα μασάει, καλό είναι να αφαιρούνται.
Αδενώματα στη περιοχή του πρωκτού:
Αφορά σε όγκους που αναπτύσσονται γύρω από τον πρωκτό, κυρίως σε ηλικιωμένους σκύλους που δεν έχουν στειρωθεί. Οποιοδήποτε εξόγκωμα γύρω από την πρωκτική περιοχή πρέπει να ελεγχθεί και να διερευνηθεί. Είναι συνηθισμένο να εμφανίζονται καλοήθεις όγκοι γύρω από τον πρωκτό.
Κονδυλώματα:
Τα κονδυλώματα προκαλούνται από τον ιό των θηλωμάτων συνήθως σε κουτάβια και μεγαλύτερους σκύλους που είναι ανοσοκατεσταλμένοι. Μοιάζουν με μικρά θηλώματα (κρεατοελιές) και συνήθως εντοπίζονται στο κεφάλι και το πρόσωπο.
Τα σκυλιά που πηγαίνουν σε πάρκα, ξενοδοχεία σκύλων ή όπου συνοστίζονται πολλά ζώα είναι πιο εύκολο να κολλήσουν κονδυλώματα, λόγω της στενής επαφής με άλλα σκυλιά.
Απαιτείται βιοψία για τη διάγνωση, αλλά μπορεί να διαγνωστεί και άμεσα από τον κτηνίατρο, λόγω της χαρακτηριστικής τους εμφάνισης. Δεν απαιτείται θεραπεία, διότι εξαφανίζονται μόνα τους μετά από μερικούς μήνες. Ωστόσο, μπορεί να ερεθίσουν το σκυλί σας, με αποτέλεσμα να χρειαστεί επέμβαση για την αφαίρεσή τους.
Κοκκιώματα:
Τα κοκκιώματα μπορούν να αυξηθούν σε ερυθρά εξογκώματα με επιφανειακή κρούστα ή να βρεθούν κάτω από το δέρμα. Συνήθως, δεν προσκολλώνται στους μεις. Βέβαια, επειδή μοιάζουν πολύ με επιθετικό όγκο, οι κτηνίατροι συνήθως συνιστούν βιοψία, χειρουργική αφαίρεση ή παρακέντηση. Η θεραπεία συνήθως απαιτεί χειρουργική εκτομή.
Αιμαγγειώματα:
Τα αιμαγγειώματα είναι όγκοι των αιμοφόρων αγγείων ή των υποκείμενων ιστών του δέρματος. Με την έκθεση στον ήλιο μπορεί να αυξηθούν περαιτέρω, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Η διάγνωση γίνεται με βιοψία ή χειρουργική τομή, με το δείγμα να εξετάζεται από παθολόγο. Αυτό συνιστάται πάντα, καθώς αυτοί οι όγκοι μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου και να γίνουν κακοήθεις. Η χειρουργική τομή είναι θεραπευτική, εάν ο όγκος είναι καλοήθης.
Διαβάστε στο Dogtime: Συχνές ασθένειες σκύλων: Πως να τις αντιμετωπίσεις!
Κακοήθη (καρκινικά) εξογκώματα στο δέρμα του σκύλου
Τα κακοήθη εξογκώματα αναπτύσσονται και εξαπλώνονται σε όλο σώμα, επηρεάζοντας όργανα, όπως το ήπαρ και οι πνεύμονες, τα οστά και ο εγκέφαλος.
Μπορούν να εξαπλωθούν είτε με τοπική ανάπτυξη (καταστροφή κοντινών ιστών), είτε με μετάσταση (τα καρκινικά κύτταρα εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος ή στο λεμφικό σύστημα και εξαπλώνονται σε άλλες περιοχές του σώματος).
Από τη στιγμή που τα κακοήθη εξογκώματα θα διαγνωστούν, καλό είναι να αφαιρεθούν χειρουργικά, για να μην εξαπλωθούν και να μην προκαλέσουν περαιτέρω καταστροφικές συνέπειες. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιούνται επίσης συχνά για την αποφυγή περαιτέρω εξάπλωσης.
Όγκοι μαστοκυττάρων:
Οι όγκοι των μαστοκυττάρων είναι όγκοι των κυττάρων του αίματος του ανοσοποιητικού συστήματος και αποτελούν έως και το 25% όλων των όγκων. Είναι πιο συχνοί σε σκύλους ηλικίας άνω των 8 ετών.
Οι όγκοι των μαστοκυττάρων μοιάζουν με πολλούς άλλους όγκους, οπότε είναι ζωτικής σημασίας να διαγνωστούν με ακρίβεια από έναν κτηνίατρο. Η διάγνωση συνήθως γίνεται με παρακέντηση. Όταν διαγνωστούν, είναι σημαντικό να διαπιστωθεί εάν έχουν εξαπλωθεί σε άλλα συστήματα οργάνων.
Ινοσάρκωμα (σαρκώματα μαλακού ιστού):
Το ινοσάρκωμα είναι όγκος του συνδετικού ιστού του δέρματος που μεγαλώνει γρήγορα και εμφανίζεται κυρίως σε μεγαλόσωμα σκυλιά.
Δεδομένου ότι μοιάζει με λίπωμα, αν δε γίνει παρακέντηση, μπορεί να γίνει λάθος διάγνωση. Η αφαίρεσή του μπορεί να είναι δύσκολη και απαιτείται μεγάλο χειρουργείο με άμεση και προσεκτική τομή.
Μελανώματα:
Τα μελανώματα στα σκυλιά δεν προκαλούνται από τις ακτίνες του ήλιου και είναι πολύ λιγότερο κακοήθη από τα ανθρώπινα μελανώματα. Τα μελανώματα του σκύλου είναι όγκοι που περιλαμβάνουν κύτταρα τα οποία δίνουν χρωστική ουσία στο δέρμα.
Μπορεί να είναι καλοήθη ή κακοήθη και εμφανίζονται ως εξογκώματα στο δέρμα, τα οποία αναπτύσσονται με αργούς ρυθμούς. Τα περισσότερο επιθετικά μελανώματα αναπτύσσονται στο στόμα και τα πόδια. Η αφαίρεσή τους κρίνεται απαραίτητη, αλλά μπορεί να εμφανιστούν ξανά.
Καρκινώματα πλακωδών κυττάρων:
Τα καρκινώματα των πλακωδών κυττάρων είναι όγκοι δερματικών κυττάρων που βρίσκονται σε μη χρωματισμένες ή άτριχες περιοχές του σώματος, όπως τα βλέφαρα, το αιδοίο, τα χείλη, η μύτη και εμφανίζονται ως ανυψωμένες, φλοιώδεις πληγές.
Είναι ένας άλλος όγκος που προκαλείται από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Εάν αφεθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να προκαλέσουν πόνο και παραμορφώσεις, όπως επίσης να εξαπλωθούν στους λεμφαδένες και σε άλλα όργανα, με αποτέλεσμα τον θάνατο.
Καρκινώματα μαστού (καρκίνος του μαστού):
Τα καρκινώματα του μαστού είναι καρκινικές αναπτύξεις των μαστικών αδένων. Είναι πιο συνηθισμένα σε θηλυκά σκυλιά που δεν είναι στειρωμένα. Τα εξογκώματα στους μαστικούς αδένες μπορεί να είναι καλοήθη. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι οι όγκοι των μαστών σε αρσενικά σκυλιά είναι συνήθως κακοήθεις.
Μπορεί να εξαπλωθούν στους λεμφαδένες, αλλά και σε άλλους μαστικούς αδένες και όργανα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνιστάται να αφαιρεθούν κομμάτια του μαστού και στη συνέχεια το σκυλάκι να προβεί σε χημειοθεραπείες.
Οστεοσάρκωμα:
Το οστεοσάρκωμα είναι ο πιο κοινός όγκος των οστών, ειδικά σε μεγαλόσωμα αρσενικά σκυλιά. Προκαλείται από ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων των οστών, ασυνήθιστη διέγερση ορμονών, προηγούμενο κάταγμα στην περιοχή ή γενετικούς παράγοντες.
Εμφανίζεται ως εξόγκωμα ή σβώλος στα οστά των ποδιών, ενώ μπορεί να κάνει μετάσταση στους πνεύμονες. Διαγιγνώσκεται με βιοψία και εργαστηριακές εξετάσεις δερματικού και οστικού ιστού. Χρειάζεται χειρουργική αφαίρεση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει ακρωτηριασμό του προσβεβλημένου άκρου.
Χονδροσάρκωμα:
Το χονδροσάρκωμα είναι ο δεύτερος πιο κοινός όγκος των οστών και εμφανίζεται συνήθως μέσα στη μύτη. Προκαλείται εξίσου από μη φυσιολογική ανάπτυξη των οστών, ασυνήθιστη διέγερση ορμονών ή γενετικούς παράγοντες. Απαιτούνται επίσης βιοψία και εργαστηριακές εξετάσεις οστού και δέρματος.
Η θεραπεία σχεδόν όλων των κακοηθών όγκων απαιτεί χειρουργική τομή και χημειοθεραπεία ή / και ακτινοβολία. Όταν ο κτηνίατρος διαγνώσει ένα εξόγκωμα ή ένα σβώλο ως κακοήθη, τότε θα κάνει και ακτινογραφία σε άλλες περιοχές, ενδεχομένως και υπερηχογράφημα στην κοιλιά, για να ελέγξει πιθανή μετάσταση του όγκου.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να προβεί σε αξονική τομογραφία, για να προσδιορίσει με ακρίβεια πού ακριβώς βρίσκονται τα κακοήθη κύτταρα στο σώμα.
Άλλοι παράγοντες που προκαλούν εξογκώματα στους σκύλους
Τσιμπούρια:
Αιτίες:
Ο σκύλος σας μπορεί να κολλήσει κάποιο τσιμπούρι από τη βόλτα του σε θαμνώδεις ή δασώδεις περιοχές, όπου φωλιάζουν οι κρότωνες. Τα τσιμπούρια μπορούν επίσης να βρίσκονται σε ψηλούς χλοοτάπητες, σε θάμνους και σε φυσικά λιπάσματα της αυλής σας.
Ανάλογα με το πού βρίσκεστε, το κατοικίδιό σας ενδέχεται να εκτεθεί στο τσιμπούρι παράλυσης, το καφέ τσιμπούρι ή το τσιμπούρι καγκουρό. Είναι πολύ σημαντικό να ξεχωρίζετε τους διαφορετικούς τύπους κροτώνων που επικρατούν στην περιοχή σας και να είστε σε εγρήγορση για κλινικά συμπτώματα του κατοικιδίου σας.
Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας σχετικά με τα τσιμπούρια που επικρατούν στην περιοχή σας και σε ποια σημεία πρέπει να τα αναζητήσετε, για να τα απομακρύνετε οριστικά.
Διάγνωση:
Το τσιμπούρι που προσκολλάται στο δέρμα του σκύλου τρέφεται με το αίμα του και εμφανίζεται ως κόκκινο σημάδι στο δέρμα. Εάν το τσιμπούρι είναι ερυθρό και φουσκωμένο, τότε έχει συνδεθεί με το δέρμα του.
Αυτά τα κόκκινα εξογκώματα γίνονται αισθητά στην επιφάνεια του δέρματος. Τα περισσότερα τσιμπούρια προσκολλώνται στο πρόσωπο, το λαιμό και τα αυτιά, αλλά μπορούν να πλήξουν και άλλες περιοχές του σώματος.
Θεραπευτική αγωγή:
Εάν δείτε ένα ερυθρό τσιμπούρι, αναζητήστε και άλλα σε ολόκληρο το σώμα του όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Τα τσιμπούρια παράλυσης είναι απειλητικά για τη ζωή του, οπότε αν παρατηρήσετε μια αλλαγή στη συμπεριφορά, το περπάτημα, τη φωνή και την αναπνοή του σκύλου, εμετό ή παλινδρόμηση, πηγαίνετε αμέσως στον κτηνίατρο.
Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσετε ένα τσιμπούρι είναι να ακολουθείτε προληπτική θεραπεία όλο τον χρόνο. Επίσης, χρειάζεται να ελέγχετε καθημερινά όλο το σώμα του σκύλου, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στο λαιμό, τα αυτιά και τα πόδια του.
Περισσότερες διαθέσιμες επιλογές θεραπείας για το σκυλί σας
Ανάλογα με τον τύπο του εξογκώματος ή του σβώλου, τη θέση, το μέγεθός του και τα χαρακτηριστικά του σκύλου σας, υπάρχουν περισσότερες επιλογές θεραπείας, όπως:
- Ογκεκτομή: για καλοήθη και πρώιμα κακοήθη εξογκώματα. Πρόκειται για τη χειρουργική αφαίρεση του εξογκώματος. Μερικές φορές απαιτείται πολύ μεγάλη τομή για να διασφαλιστεί ότι θα αφαιρεθούν όλα τα πληγέντα κύτταρα.
- Μερική αφαίρεση: για εξογκώματα που δεν μπορούν να αφαιρεθούν εντελώς.
- Κρυοχειρουργική: για καλοήθη εξογκώματα. Αυτό συμβαίνει όταν χρησιμοποιείται υπερβολικό κρύο (υγρό άζωτο) για την απομάκρυνση πολύ επιφανειακών βλαβών του δέρματος.
- Ακτινοθεραπεία: για κακοήθεη εξογκώματα που δεν μπορούν να αφαιρεθούν χειρουργικά ή όταν η χειρουργική αφαίρεση θα προκαλέσει σοβαρή σωματική βλάβη. Χρησιμοποιείται ακτινοβολία υψηλής ενέργειας για να συρρικνωθούν ή να σκοτωθούν καρκινικά κύτταρα, όταν η χειρουργική επέμβαση δεν είναι επιλογή ή μετά από χειρουργική επέμβαση, για να απομακρυνθούν τυχόν εναπομείναντα κύτταρα.
- Χημειοθεραπεία: για κακοήθη εξογκώματα μαζί με χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία. Η χημειοθεραπεία είναι η χρήση φαρμάκων για τη θανάτωση καρκινικών κυττάρων σε ολόκληρο το σώμα. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καρκίνων του αίματος και των λεμφικών συστημάτων, όπως επίσης για την απομάκρυνση κυττάρων μετά από χειρουργείο.
Άλλοι τύποι θεραπείας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση εξογκωμάτων στο σκυλί σας περιλαμβάνουν:
- Ανοσοθεραπεία
- Θεραπεία με λέιζερ
- Γονιδιακή θεραπεία
- Αντιαγγειογενετική θεραπεία
- Υπερθερμία
- Φωτοδυναμική θεραπεία
- Μετρονομική θεραπεία
- Πολυτροπική θεραπεία (χρησιμοποιεί συνδυασμό ή αλληλουχία διαφορετικών θεραπειών)
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες που αντιμετωπίζουν κάποιο τέτοιο πρόβλημα με το κατοικίδιό τους ανησυχούν για το κόστος. Μπορείτε να μιλήσετε με τον κτηνίατρό σας για κάθε πιθανή εκδοχή, ώστε να βρείτε την κατάλληλη λύση για το σκύλο σας.
Η υγεία του σκύλου σας είναι πολύ σημαντική, οπότε θα πρέπει να κάνετε τα πάντα από το στάδιο της πρόληψης, μέχρι εκείνο της θεραπείας ενός προβλήματος για να διασφαλίσετε ότι θα ζήσει για πολλά χρόνια ακόμη.
Εν προκειμένω, εάν το τετράποδο φιλαράκι σας εμφανίσει εξογκώματα, επικοινωνήστε αμέσως με τον κτηνίατρό σας. Εκείνος θα σας ενημερώσει για την επικινδυνότητα της κατάστασης και τις θεραπευτικές μεθόδους που μπορείτε να ακολουθήσετε.
Από εκεί και πέρα, εσείς καλό είναι να ελέγχετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα το σκυλί σας για τυχόν αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα του. Ψηλαφίζοντας με τα δάχτυλά σας όλο το σώμα του, θα είστε σε θέση να αισθανθείτε την ύπαρξη κάποιου εξογκώματος.
Όσο πιο νωρίς το ανακαλύψετε, τόσο πιο εύκολα θα γίνει η θεραπεία και θα έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να σώσετε το «μαλλιαρό» παιδάκι σας!
Διαβαστε στο Dogtime
