Akita: Τα πάντα για τον χαρακτήρα του Ιάπωνα φύλακα!

 Τύπος: Σκύλος εργασίας

 Βάρος: 29 ως 52 κιλά

 Ύψος: 58 ως 71 εκατοστά

 Οικογένεια: Από τον Βορρά

 Καταγωγή: Ιαπωνία

 Ημερομηνία καταγωγής: Άγνωστο

 Άλλα ονόματα: Akita Inu, Ιαπωνικό Akita

 Το Ακίτα ή Ακίτα Ίνου είναι μια μεγαλόσωμη και δυνατή ράτσα σκύλου με βαριά οστά και σώμα μακρύτερο απ’ ό,τι ψηλό. Η σωματοδομή του αντικατοπτρίζει την αρχική του δουλειά να σκάβει σε βαθύ χιόνι και σε τραχύ έδαφος.

 Το διπλό τρίχωμά του αποτελείται από ένα πυκνό υπόστρωμα και από ένα ίσιο, τραχύ εξωτερικό τρίχωμα που είναι περίπου 5 εκατοστά ή και λιγότερο. Αυτός ο συνδυασμός του παρέχει μόνωση από το νερό και το κρύο. Το βάδισμά του είναι γρήγορο και δυναμικό. Είναι ένα ευπροσάρμοστο και προστατευτικό σκυλί τύπου spitz που αποτελεί την τέλεια παρέα για πεζοπορία.

 Το Ακίτα Ίνου συναντάται στα εξής χρώματα: μπεζ με λευκό, γκρι ή καφέ με λευκό και σκέτο λευκό. Η μουσουδίτσα του μπορεί να είναι λευκή ή μαύρη.

 Ιστορία της ράτσας:

 Το Akita είναι η πιο γνωστή και αγαπητή ράτσα από όλες τις ιαπωνικές σκυλίσιες φυλές. Αν και μοιάζει πολύ με τους σκύλους που απεικονίζονται στους αρχαίους Ιαπωνικούς τάφους, η σύγχρονη εκδοχή του είναι αποτέλεσμα των συντονισμένων προσπαθειών του 19ου αιώνα για την «αναγέννηση» των 7 ντόπιων Ιαπωνικών φυλών.

 Το Ακίτα είναι αποτέλεσμα μείξης πολλών φυλών, συμπεριλαμβανομένων και των ιθαγενών σκύλων Odate, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως οι καλύτεροι εκπρόσωποι των γηγενών ιαπωνικών ζώων.

 Με την πάροδο των χρόνων, οι Ιάπωνες κτηνοτρόφοι απέρριψαν πολλά χαρακτηριστικά των προγόνων του Ακίτα, όπως τη μαύρη μουσούδα, το πιτσιλωτό μοτίβο του τριχώματος και το μεγάλο μέγεθος. Αντίθετα, οι Αμερικάνοι κτηνοτρόφοι διαιώνισαν αυτά τα χαρακτηριστικά στο αμερικανικό ακίτα.

 Το 1918 ιδρύθηκε η Akita-inu Hozankai Society of Japan για να διατηρήσει τα πρωτότυπα χαρακτηριστικά του Ακίτα και το 1932, η ράτσα χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα φυσικά μνημεία της Ιαπωνίας.

 Το πιο γνωστό και τιμημένο Ακίτα όλων των εποχών είναι ο Χάτσικο, ο οποίος συνόδευε το αφεντικό του κάθε μέρα μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό. Όταν μια μέρα το αφεντικό του δεν γύρισε με το τρένο, ο Χάτσικο επέμενε να τον περιμένει μέχρι να γυρίσει. Ο σκύλος πήγαινε κάθε μέρα στον σιδηροδρομικό σταθμό με την ελπίδα ότι θα γυρίσει. Ο Χάτσικο πέθανε μετά από 9 χρόνια – 8 Μαρτίου 1935. Για τον Χάτσικο έχει χτιστεί ένα άγαλμα ως φόρος τιμής στην αφοσίωσή του.

 Το πρώτο σκυλί Ακίτα έφτασε στην Αμερική το 1937, όταν η Έλεν Κέλερ επέστρεψε από την Ιαπωνία φέρνοντας μαζί της και έναν σκύλο. Μετά το πέρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι επιζήσαντες στρατιώτες έφεραν μαζί τους μερικά σκυλάκια Ακίτα.

 Η δημοτικότητα του σκύλου δεν ήταν άμεση. Το 1927 αναγνωρίστηκε από τον Αμερικάνικο Κυνολογικό Όμιλο και έκτοτε η δημοτικότητά αυξάνεται σταδιακά ολοένα και περισσότερο αποκτώντας φανατικούς θαυμαστές.Το Ακίτα χρησιμοποιείται πλέον ως σκύλος φύλακας ή ως σκύλος της αστυνομίας στην Ιαπωνία.