Το Ροδεσιανό Ρίτζμπακ ανήκει σε μια από τις μεγαλόσωμες ράτσες σκύλων, με το ύψος του να υπολογίζεται στα εξήντα ένα με εξήντα εννέα εκατοστά και το φυσιολογικό του βάρος στα τριάντα με σαράντα κιλά.
Μπορούμε να πούμε πως θυμίζει πολύ το Redbone Coonhound, όπως επίσης και το Βίσλα, ενώ μοιράζεται μαζί τους πολλά κοινά χαρακτηριστικά, όπως είναι η υψηλή ταχύτητα, η δύναμη και η αντοχή. Συγχρόνως, ο αθλητικός σωματότυπος και οι μεγάλες δρασκελιές που κάνει του επιτρέπουν να καλύπτει μεγάλες αποστάσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς να κουράζεται εύκολα.
Το τρίχωμά του είναι κοντό, πολύ γυαλιστερό και συναντάται στα χρώματα του καφέ, του κόκκινου και του σταρένιου. Μάλιστα, είναι αυτό που το βοηθάει να προσαρμόζεται εύκολα ακόμα και σε πολύ ζεστά κλίματα.
Σήμα κατατεθέν του Rhodesian Ridgeback είναι η λωρίδα τριχών που αναπτύσσεται προς την αντίθετη κατεύθυνση, κατά μήκος της ράχης του, εξ ου και η λέξη «ridgeback» στο όνομα της ράτσας.
Η ιστορία πίσω από την εκτροφή του σκύλου:
Όταν οι διάφοροι Ευρωπαίοι άποικοι έφτασαν στη Νότια Αφρική τον 16ο και 17ο αιώνα, έφεραν μαζί τους μερικά σκυλιά τύπου Mastiff, Great Dane, Bloodhound, Pointer, Staghound, και Greyhound.
Αυτό που πραγματικά χρειάζονταν όμως ήταν ένας σκύλος που θα προσαρμοζόταν σε χαμηλές ή πολύ υψηλές θερμοκρασίες, στην περιορισμένη ποσότητα του νερού και στην άγρια ύπαιθρο, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούσε να αναλαμβάνει επιτυχώς και καθήκοντα κυνηγόσκυλου.
Αυτό που έκαναν, λοιπόν, οι εκτροφείς της εποχής ήταν να φέρουν σε επαφή διάφορες Ευρωπαϊκές ράτσες σκύλων με ντόπια Hottentot (Χότεντοτ) κυνηγόσκυλα – η λέξη «hottentot» είναι ο επίσημος όρος που αποδίδεται στη φυλή των Khoikhoi – τα οποία είχαν τη χαρακτηριστική λωρίδα τριχών στη ραχοκοκαλιά τους.
Αποτέλεσμα αυτών των διασταυρώσεων ήταν το Ροδεσιανό Ρίτζμπακ (Rhodesian Ridgeback). Το πλάσμα αυτό ήταν ένας εξαίρετος κυνηγός, που χρησιμοποιούσε τόσο την όραση, όσο και τη μυρωδιά, για να εντοπίζει τα θηράματά του, αλλά και ένα αφοσιωμένο ζώο συντροφιάς για κάθε αφρικανική οικογένεια.
Μέχρι και το 1870, πολλά τέτοια σκυλιά μεταφέρθηκαν σε μια περιοχή της νότιας Αφρικής, τη Ροδεσία. Σκοπός αυτού του εγχειρήματος ήταν να παρέχουν στους κατοίκους προστασία από τα λιοντάρια, εντοπίζοντας και κυνηγώντας τα.
Μάλιστα, ήταν τόσο καλά σε αυτό που έκαναν, που δεν άργησαν να γίνουν διάσημα κυνηγόσκυλα, με σήμα κατατεθέν τους τη χαρακτηριστική ραχοκοκαλιά τους!
Τη δεκαετία του 1920, είχαν έρθει στην επιφάνεια διάφοροι τύποι τέτοιων σκύλων, με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα είδος αξιολόγησης και επαναπροσδιορισμού της ράτσας. Τα σκυλιά που κατείχαν τα καλύτερα χαρακτηριστικά και προσόντα, αποτέλεσαν τη βάση της σύγχρονης ράτσας.
Το 1930, τα σκυλιά πραγματοποίησαν το πρώτο τους ταξίδι στην Αγγλία και λίγο αργότερα έφτασαν μέχρι την Αμερική. Η αναγνώρισή τους όμως δεν ήρθε πριν τη δεκαετία του 1950, οπότε και απέκτησαν θαυμαστές σε ολόκληρο τον κόσμο.
30 χρόνια μετά, η φυλή απέκτησε την επίσημη αναγνώριση και άρχισε να συμμετάσχει σε διάφορους κυνηγετικούς διαγωνισμούς. Το Ροδεσιανό Ρίτζμπακ ανέκαθεν διακρινόταν για τις εκπληκτικές ικανότητες όρασης και όσφρησης που κατείχε, τις οποίες διατηρεί αναλλοίωτες μέχρι και σήμερα.
Διαβάστε στο Dogtime: Τα πιο καλόψυχα σκυλιά: 10 κορυφαία φιλικά σκυλιά!
Ροδεσιανό Ρίτζμπακ: Χαρακτήρας και προσωπικότητα
Οπωσδήποτε, αυτό το σκυλί είναι αποφασιστικός, δυναμικός και καμιά φορά κυριαρχικός χαρακτήρας. Γενικά, δε δημιουργεί προβλήματα, γιατί είναι κοινωνικό και τα πηγαίνει πολύ καλά με γέρους, νέους, αλλά και παιδιά.
Παρόλα αυτά, έχει μεγάλη δύναμη και δε συνιστάται για οικογένειες με πολύ μικρά παιδάκια. Όχι τίποτε άλλο, απλώς υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθεί από το παιχνίδι μαζί τους και να μη μπορεί να συγκρατήσει την υπερδιέγερση που νιώθει.
Ως προς τη συμπεριφορά του απέναντι σε άλλα σκυλιά, σε γενικές γραμμές είναι καλή, αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και μεταχείριση όταν παίζει με άλλους αρσενικούς σκύλους. Επίσης, καλό είναι να μη βρίσκεται κοντά σε γάτες, αν δεν είναι αυστηρά εκπαιδευμένο και κοινωνικοποιημένο, γιατί μπορεί να αρχίσει να τις κυνηγάει μέχρι τέλους.
Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι πως λόγω του πλούσιου κυνηγετικού παρελθόντος του, έχει αναπτύξει ένα εξαιρετικό ταλέντο στην παρατηρητικότητα. Επομένως, το Ροδεσιανό Ρίτζμπακ είναι ιδανικό για να λάβει τα καθήκοντα και την εκπαίδεση ενός σκύλου για φύλακα της οικογένειας.
Η φροντίδα και η περιποίηση που χρειάζεται το Rhodesian Ridgeback:
Αν ο συγκεκριμένος σκυλάκος λατρεύει ένα πράγμα, τότε αυτό είναι σίγουρα το τρέξιμο! Δεδομένου ότι στο πρόσωπό του συναντώνται τα καλύτερα χαρακτηριστικά των προγόνων του, αντιλαμβάνεστε πόσο δραστήριο και ενεργητικό κυνηγόσκυλο είναι.
Μπορεί να μην είναι το κατεξοχήν σκυλί της πόλης, αλλά αν τα αφεντικά του φροντίζουν να του παρέχουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα γυμναστικής και πνευματικής ενασχόλησης καθημερινά, τότε μπορεί να συμβαδίσει με τους ρυθμούς του αστικού περιβάλλοντος.
Από εκεί και πέρα, δεν έχει ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις καλλωπισμού. Το τρίχωμά του είναι αρκετά κοντό και διατηρείται υγιές και καθαρό με ένα απλό βούρτσισμα.
Ποια προβλήματα μπορεί να εμφανίσει ένας σκύλος της ράτσας;
- Σημαντικές ανησυχίες: καμία.
- Μικρότερες ανησυχίες: δυσπλασία ισχίου, υποθυρεοειδισμός, δυσπλασία αγκώνα.
- Περιστασιακές καταστάσεις: κώφωση, δερμοειδής κύστη.
- Συνιστώνται εξετάσεις για: ισχία, αγκώνες, θυρεοειδή αδένα και για δερμοειδή κύστη.
- Διάρκεια ζωής (κατά μέσο όρο): 10 έως 12 χρόνια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Ροδεσιανό Ρίτζμπακ είναι γεννημένο να κυνηγάει υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες και να προστατεύει το χώρο του από άγρια ζώα και ανθρώπινους εισβολείς.
Οι σκληρές συνθήκες διαβίωσης στην Αφρική και η αυξημένη ανάγκη για σκληροτράχηλους σκύλους που θα προστάτευαν τους ανθρώπους από τα άγρια ζώα συνέβαλαν στην εκτροφή του ανθεκτικού, δυναμικού και γενναίου Ροδεσιανού, ο οποίος μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα σε οποιαδήποτε συνθήκη.