Τύπος: Μη αθλητικό σκυλί
Βάρος: 5 – 16 κιλά
Ύψος: 25.5 – 58.5 εκατοστά
Οικογένεια: Προϊστορική ράτσα
Μια πρώτη γνωριμία με τη ράτσα:
Το μοναδικό Xoloitzcuintli, γνωστό και ως Mexican Hairless Dog, αποτελεί έναν εκπληκτικό συνδυασμό χάρης και δύναμης, με ένα αρκετά ισορροπημένο παρουσιαστικό. Και τα τρία μεγέθη της ράτσας είναι ελαφρώς μακρύτερα από ότι ψηλά και διαθέτουν ένα καλλίγραμμο, αλλά γεροδεμένο σώμα.
Ένα ενήλικο και πλήρως αναπτυγμένο Χόλο μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 25.5 με 58.5 εκατοστά και ζυγίζει από 5 έως 16 κιλά.
Από εκεί και πέρα, μπορείτε να το βρείτε με ή και χωρίς τρίχωμα. Η πρώτη κατηγορία διαθέτει ένα πολύ κοντούλι, λείο τρίχωμα, ενώ η δεύτερη ελάχιστες τρίχες στο κεφαλάκι, τα ποδαράκια και την άκρη της ουρίτσας. Παρ’ όλη την έλλειψη τριχώματος, ωστόσο, το δέρμα τους είναι πολύ σκληρό και προστατευτικό, για να αντέχουν στις αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Τα χρώματα της ράτσας ποικίλουν, με τα πιο συνηθισμένα να είναι το μαύρο, το χάλκινο με το λευκό, το στικτό, το κιτρινόφαιο, το μπρονζέ και το σκούρο καφέ.
Η ιστορία του Mexican Hairless
Πήλινα αγάλματα σκύλων που μας φέρνουν στο νου το σημερινό Χόλο είχαν ενταφιαστεί σε χώρους ταφής των Μάγια και των Αζτέκων πριν από 3.000 χρόνια!
Αυτά τα σκυλιά θεωρούνταν ότι καθοδηγούσαν τις ψυχές των νεκρών στον κάτω κόσμο. Στην μυθολογία των Αζτέκων, ο θεός της αστραπής και του θανάτου, ο Xolotl, προσέδωσε στην συγκεκριμένη ράτσα φυσικές και πνευματικές θεραπευτικές δυνάμεις.
Το ίδιο το όνομά της συνδυάζει τη λέξη «Xolotl» που είναι το όνομα του Θεού και τη λέξη «itzcuintli» που στη γλώσσα των Αζτέκων μεταφράζεται ως «σκυλί».
Αυτά τα σκυλιά βρέθηκαν σε ολόκληρο το Μεξικό και σε τμήματα της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, όπου προστάτευαν τους ιθαγενείς από τα κακά πνεύματα και τους εισβολείς.
Οι πρώτες γραπτές αναφορές για το Xoloitzcuintli βρίσκονταν στο ημερολόγιο του Κολόμβου το 1492. Μετά την κατάκτηση της Ισπανίας, η ράτσα έφτασε στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Δυστυχώς, ελάχιστα σκυλιά κατάφεραν να επιβιώσουν, τα οποία βρίσκονταν σε απομακρυσμένες περιοχές.
Το 1887, ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος καταχώρισε τη φυλή ως Mexican Hairless, αλλά ο αριθμός των μελών της παρέμενε δραματικά χαμηλός.
Με την πάροδο των χρόνων, και συγκεκριμένα το 1953, Βρετανικές και Μεξικανικές φιλοζωικές οργανώσεις προέβησαν σε συντονισμένες προσπάθειες διάσωσης της ράτσας, ταξιδεύοντας σε όλο το Μεξικό.
Το ευτύχημα είναι ότι κατάφεραν να διασώσουν 10 σκυλάκια. Τρία χρόνια μετά, η φυλή άρχισε να αποτελεί κάτι σαν εθνικό έμβλημα του Μεξικού και το Χόλο ονομάστηκε επίσημα «ο σκύλος του Μεξικού», με αποτέλεσμα η δημοτικότητά του να εκτοξευθεί ραγδαία.
Πριν από δεκαέξι χρόνια, το 2007, το Xoloitzcuintli αναγνωρίστηκε και πάλι επίσημα ως ράτσα. Μάλιστα, μπορείτε να το βρείτε σε τρία διαφορετικά μεγέθη: Στάνταρ, Μινιατούρα και μεγεθος Toy.
Σήμερα, το Χόλο θεωρείται ένας από τους βασικούς εκπροσώπους των άτριχων φυλών, αν και υπάρχουν ορισμένα σκυλάκια που φέρουν τρίχωμα.
Μάλιστα, η ράτσα συνδέεται με τον αξιαγάπητο Κινεζικό Λοφιοφόρο (Chinese Crested Dog), καθώς μοιράζονται το ίδιο γονίδιο που ευθύνεται για την απουσία τριχώματος και για κάποια οδοντική ανωμαλία. Αυτό έχει οδηγήσει κάποιους μελετητές στο συμπέρασμα ότι ενδεχομένως μοιράζονται κάποιον αρχαίο, ασιάτη πρόγονο.
Επίπεδο ενέργειας
Παιχνίδι
Φιλικότητα προς τα άλλα σκυλιά
Φιλικότητα προς τους αγνώστους
Ευκολία εκπαίδευσης
Ευαισθησία στην ζέστη
Απαιτήσεις άσκησης
Αγάπη
Φιλικότητα προς τα άλλα κατοικίδια
Εγρήγορση
Απαιτήσεις περιποίησης
Γαύγισμα
Διαβάστε στο Dogtime: Σκύλος Μινιατούρα: 43 top αντιπροσωπευτικά είδη!
Ο χαρακτήρας του Xoloitzcuintli
Μιας και ανήκει σε μια σχετικά πρωτόγονη φυλή, το Xolo μπορεί να διαθέτει μια ανεξάρτητη και ιδιότροπη φύση. Παρ’ όλ’ αυτά, του αρέσει να προσφέρει ικανοποίηση στα αγαπημένα του πρόσωπα, αλλά είναι πάντα μετρημένο, γιατί χρειάζεται τον προσωπικό χώρο και χρόνο του.
Την ίδια στιγμή, ενώ έχει έναν ήρεμο και πιστό χαρακτήρα, που συνοδεύεται από μια εκπληκτική ευφυΐα, είναι λιγάκι καχύποπτο με τους ξένους. Φυσικά, με την κατάλληλη εκπαίδευση και κοινωνικοποίηση του σκύλου από κουτάβι, θα πάψει την ανάρμοστη συμπεριφορά και θα έρθει στα μέτρα της οικογένειάς του.
Το μόνο σίγουρο είναι πως μαζί του όλοι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Πρόκειται για έναν άγρυπνο φύλακα, που υπόσχεται να φυλάει πάντοτε τα νώτα σας, αλλά δεν ξεσηκώνει τους πάντες με το γαύγισμά του.
Η φροντίδα και η περιποίηση που χρειάζεται αυτός ο σκύλος
Το Χόλο χρειάζεται άφθονη σωματική άσκηση σε καθημερινή βάση. Μια μακρινή βόλτα ή ένα χαλαρό τρέξιμο είναι ωφέλιμες δραστηριότητες για τη ψυχική και σωματική του υγεία, αλλά γενικά πρέπει να έχει μια πλούσια και πολυάσχολη καθημερινότητα, για να συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σε ένα κατοικίδιο.
Από εκεί και πέρα, τα σκυλάκια με τρίχωμα χρειάζονται και την ανάλογη φροντίδα. Δεν έχουν όμως υψηλές απαιτήσεις, αφού ένα καλό βούρτσισμα κάθε εβδομάδα είναι αρκετό.
Στον αντίποδα, ένα άτριχο Xoloitzcuintli έχει ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο δερματάκι που χρειάζεται καθάρισμα και μπάνιο τακτικά για να μην εμφανίσει ακμή και άλλου είδους δερματικά εξανθήματα.
Όπως αντιλαμβάνετε, το γυμνό δερματάκι τους χρειάζεται αντηλιακό για τη προστασία τους από τις ηλιακές ακτινοβολίες το καλοκαίρι και ζεστά ρουχαλάκια για το κρύο τους χειμερινούς μήνες.
Προβλήματα υγείας που απασχολούν τη ράτσα
Γενικότερα, πρόκειται για ένα αρκετά δραστήριο κι ευχάριστο σκυλί, που μπορεί άνετα να συμμετάσχει σε κάθε είδους δραστηριότητα ή εργασία του σπιτιού.
Το ακόμη καλύτερο όμως είναι πως δεν έρχεται συχνά αντιμέτωπο με σοβαρά προβλήματα υγείας, πέρα από την εξάρθρωση επιγονατίδας και το προσδόκιμο ζωής του φτάνει τα 11 με 14 χρονάκια.
Λένε πως τον «Μεξικανό αν τον τσαντίσεις γίνεται Τούρκος»! Ο συγκεκριμένος όμως παραμένει πάντοτε ήρεμος και ευδιάθετος, χάρη στον ήπιο χαρακτήρα και την τρομερά καλοσυνάτη συμπεριφορά του.
Όσο για την εμφάνιση, το λέει και το ίδιο το όνομα της ράτσας του. Το Xoloitzcuintli ή Mexican Hairless είναι μια από τις αρχαιότερες ράτσες σκύλων με ελάχιστο τρίχωμα στο κεφάλι του και το υπόλοιπο σώμα του.
Παρ’ όλ’ αυτά, είναι ένας πανέμορφος σκύλος που μπορεί να γίνει το ιδανικό ζώο συντροφιάς, διότι ναι μεν αγαπάει και αφιερώνεται στην οικογένειά του, αλλά ο ανεξάρτητος χαρακτήρας του επιτρέπει να κρατάει τις ισορροπίες και να μη βρίσκεται συνεχώς στα πόδια τους.
Διαβαστε στο Dogtime
