Σκύλος Αγίου Βερνάρδου: Ένας σπάνιος & πολύτιμος χαρακτήρας!

 Ένας σκύλος Αγίου Βερνάρδου είναι πολύ δυναμικός, με ένα παρουσιαστικό που δεν είναι δυνατό να μη μαγνητίσει τα βλέμματα όλων όσοι βρίσκονται κοντά του.

 Ομολογουμένως, το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς πάνω του είναι το μέγεθος του σώματός του. Για του λόγου το αληθές, το ύψος του μπορεί να φτάσει μέχρι και τα εβδομήντα εκατοστά, ενώ το σωματικό του βάρος βρίσκεται ανάμεσα στα πενήντα πέντε και ενενήντα κιλά!

 Τα φυσικά χαρακτηριστικά της ράτσας του, όπως είναι το μυώδες, δυνατό και γεροδεμένο σώμα, είναι υπεύθυνα για την άνεση που έχει αυτός ο σκύλος στο να ταξιδεύει μέσα στο δριμύ ψύχος και το παχύ χιόνι.

 Η μοναδική του εμφάνιση ολοκληρώνεται με ένα πλούσιο τρίχωμα, που συναντάται σε δύο εκδοχές: το πυκνό, αλλά εξαιρετικά απαλό τρίχωμα και το πιο μακρύ, με ίσιες ή ελαφρώς κυματιστές τρίχες.

 Τα χρώματα του σκύλου Αγίου Βερνάρδου είναι το λευκό και το καφέ, ενώ υπάρχει και το μαύρο χρώμα, που καλύπτει κυρίως τα μάτια και τα πλαινά του προσώπου του. Πρόκειται για το σήμα κατατεθέν της ράτσας, μαζί με τη διερευνητικό και έξυπνο βλέμμα του.

 Η ιστορία του Saint Bernard Dog:

 Το πιθανότερο είναι πως ο σκύλος Αγίου Βερνάρδου έχει τις ιστορικές καταβολές του στους Μολοσσούς των Ρωμαίων. Γύρω στο 1660 με 1670 μετατράπηκε σε αυτόν το σπουδαίο σκύλο, που έμελε να σώσει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές!

 Εκείνη την περίοδο, το πρώτο σκυλί της ράτσας έφτασε στο St. Bernard Hospice, ένα καταφύγιο για ταξιδιώτες, που βρισκόταν σε μια περιοχή μεταξύ της Ελβετίας και της Ιταλίας.

 Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα χρόνια εκτροφής του, ο σκύλος Αγίου Βερνάρδου χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά βαρέων φορτίων και για το γύρισμα μιας αυτοσχέδιας σούβλας που είχαν τότε οι οικογένειες για να ψήνουν το κρέας. Ταυτόχρονα, ήταν εξαιρετικό και σε άλλους ρόλους που αναλάμβανε, όπως αυτός του φύλακα και του ζώου συντροφιάς.

 Ωστόσο, τα σπουδαία ταλέντα και οι μοναδικές δεξιότητες της ράτσας του ήταν τα χαρακτηριστικά που έκλεψαν την καρδιά των μοναχών. Σταδιακά, λοιπόν, αυτός ο σκύλος μετατράπηκε σε πολύτιμο συνοδηγό για διαδρομές μέσα στο πυκνό χιόνι.

 Συγχρόνως, ήταν πολύ σημαντικός, γιατί μπορούσε να εντοπίζει με μεγάλη άνεση ταξιδιώτες που είχαν χαθεί μέσα στο χιόνι. Μάλιστα, όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο, έγλειφε το πρόσωπό του και ξάπλωνε δίπλα του, για να τον κρατήσει ζεστό και να βεβαιωθεί πως ζει.

 Μάλιστα, οι πηγές αναφέρουν ότι τα σκυλιά Αγίου Βερνάρδου υπηρέτησαν αυτόν το ρόλο για περίπου τρεις αιώνες, σώζοντας περισσότερους από δύο χιλιάδες ανθρώπους!

 Το διασημότερο σκυλί της ράτσας φέρεται να είναι ο Barry, ο οποίος πιστεύεται ότι έσωσε περισσότερους από σαράντα ανθρώπους! Πριν από το θάνατο του Barry, αυτά τα σκυλιά είχαν διάφορες ονομασίες, όπως για παράδειγμα «Hospice Dogs». Μετά το θάνατό του όμως ονομάστηκαν Barryhund, προς τιμήν αυτού του υπέροχου σκυλάκου.

 Στις αρχές του 1800, η φυλή έφτασε στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Το 1830, μερικά από τα σκυλιά που κατάφεραν να επιβιώσουν διασταυρώθηκαν με σκύλους Νέας Γης, με αποτέλεσμα να προκύψουν κουτάβια με μακρύ τρίχωμα.

 Το μακρύ τρίχωμα όμως θεωρούνταν σημαντικό μειονέκτημα εκείνη την εποχή, καθώς μείωνε την ευελιξία και την ταχύτητα του σκύλου.

 Τα πρώτα σκυλιά της ράτσας ταξίδεψαν στην Αγγλία γύρω στο 1810, έχοντας πολλές διαφορετικές ονομασίες. Μεταξύ των επικρατέστερων ήταν το Sacred Dogs, τουλάχιστον μέχρι να επικρατήσει το Saint Bernard dog το 1880.

 Την ίδια περίοδο, η φυλή κέρδισε το ενδιαφέρον και των Αμερικανών. Μάλιστα, γύρω στο 1900 ήταν μια από τις δημοφιλέστερες ράτσες σκύλων του Αμερικανικού Κυνολογικού Ομίλου.